با یاد و نام او آغاز می کنیم.

آنچه که ما را واداشت تا در باب تربیت اسلامی صحیت کنیم و این وبلاگ ایجاد شود، تعبیراتی بود که از واژه تربیت شده بود. واژه «تربیت» از جمله مفاهیمی است که بحث‌های زیاد بر روی آن شده است. تربیت حوزه بسیار گسترده ای را در بر می گیرد و دانشمندان مختلف مسلمان و غیر مسلمان تعاریف مختلفی از تربیت ارائه داده اند که در ادامه به آنها اشاره می شود.

از دید دانشمندان غیر مسلمان و بر اساس نظر خیلی از آنها، تربیت شامل ابعاد خاصی می گردد؛ اما اسلام تعریف پخته تری از تربیت ارائه می دهد که بر این اساس، تربیت شامل تمامی ابعاد روحی و جسمی انسان‌ها می باشد (شریعتمداری، 1393)

در اندیشه شهید مطهری (ره) تعلیم و تربیت ، بحث ساختن انسان ها است و مکتب اسلام مکتبی مشخص با هدف هایی معین است که برای دستیابی به این اهداف در زمینه تعلیم و تربیت اسلامی ، انسانی را محور اصلی می داند.

آنچه تربیت اسلامی را از تربیت سکولار جدا می‌کند و مرز میان این دو گونه تعلیم و تربیت به شمار می‌آید، تبیین‌های متفاوت از خردورزی است. ممکن است آنهایی که تحت تأثیر تربیت سکولار قرار گرفته‌اند،‌ خردورزی را ویژگی تربیت سکولار بدانند؛ چون تربیت سکولار دقیقاً مدعی خردورزی است، اما حقیقت آن است که عقل‌گرایی کانون تربیت اسلامی است و نمی‌تواند در یک روایت کاملاً متضاد از تعلیم و تربیت، که با عنوان تربیت سکولار، یعنی غیر اسلامی، شناخته می‌شود، همان هدف دنبال ‌گردد.

منابع:

شریعتمداری، علی (1393)، تعلیم و تربیت اسلامی، تهران: نشر امیرکبیر

سایت تربیت اسلامی

نشریه الکترونیکی زمانه